Koning Dagobert I von Franken

ca. 609 - 639  (~ 30 jaar)

• Naam	Koning Dagobert I von Franken
  Geboorte	ca. 609
  Geslacht	Mannelijk
  Overlijden	16 jan 639
  Begraven	Parijs - St. Denis
  Persoon-ID	I2695	Kwartier Casper Heijnen
  Laatst gewijzigd op	12 nov 2024

  
  

  Vader	Koning Chlothar II von Franken,   geb. 584   ovl. 31 okt 629 (Leeftijd 45 jaar)
  Moeder	Bertrude NN,   geb. ca. 585   ovl. na 1618 (Leeftijd ~ 103 jaar)
  Huwelijk	ca. 604  [1]
  Gezins-ID	F1399733862	Gezinsblad  |  Familiekaart

  
  

  Gezin 1	Nantilde NN
  Huwelijk	Type: civil  [2]
  Kinderen	+ 1. Chlodwig II. der Franken,   geb. 634   ovl. 30 nov 657 (Leeftijd 23 jaar)
  Gezins-ID	F1399732972	Gezinsblad  |  Familiekaart
  Laatst gewijzigd op	12 nov 2024

  
  

  Gezin 2	Ragnetrude NN
  Huwelijk	Type: civil  [2]
  Kinderen	+ 1. NN von Franken,   geb. ca. 632
  Gezins-ID	F1399733629	Gezinsblad  |  Familiekaart
  Laatst gewijzigd op	12 nov 2024

  
  

• Aantekeningen

  Dagobert I [Frankische Rijk] (608 - 19 jan. 638 of 639), koning uit het Huis der Merovingen, regeerde van 623 tot 639. Hij slaagde erin binnen het rijk een eenheid te verwezenlijken en zijn gezag te stabiliseren. Zijn vader, Chlotarius II, erkende hem onder druk van de rijksgroten reeds tijdens zijn regering als koning van het grootste deel van Austrasi? (623). De jeugdige Dagobert bestuurde zijn gebied onder de voogdij van Pippijn van Landen en bisschop Arnulf van Metz. Bij een ontmoeting te Clichy, naar aanleiding van zijn huwelijk met Gomatruda, eiste hij van zijn vader heel Austrasi? op: Brie champenoise en wellicht ook Dantelin kwamen in zijn bezit. Na de dood van zijn vader (629) legde hij beslag op Soissons; Bourgondi? kwam in zijn macht en ook in Neustri? werd hij erkend. Zijn jongere broer Charibert werd teruggedrongen tot het zuiden van Aquitani?, waar hij tot aan zijn vroegtijdige dood (632) enkele steden kon behouden. De eenheid in het Frankische Rijk, Regnum Francorum, was opnieuw werkelijkheid geworden. Bijgestaan door zijn raadgevers (Desiderius, Dado, Eligius), trachtte de koning zijn militaire veroveringen nu te bestendigen. Talrijk en van diverse aard waren zijn schenkingen aan kerkelijke instellingen (o.m. aan de abdij van St-Denis, van Solignac en van de St.-Baafs te Gent). Een opstand in Gascogne onder hertog Aegyna werd door wapengeweld gestuit (638) en Judica?l, vorst van de Domnonee (Bretagne), werd tot onderwerping gedwongen (638). Toen hij zijn residentie in Parijs vestigde, kon hij een opstand van Austrasi? bedwingen, maar moest hij zijn driejarige zoon, Sigebert III, als koning van Austrasi? erkennen (634). Voor Neustri? werd Chlodovech II zijn troonopvolger (639). Deze oppositie is wellicht de oorzaak van zijn nederlaag tegen Samo (Wogatisburg, 631), die in zijn nieuwgestichte Slavische rijk aan de Midden-Donau voor de Franken een gevaarlijke mededinger was geworden. Op het buitenlandse vlak dwong het optreden van Dagobert overigens ontzag af: hij sloot verdragen met Byzantium (629), de Longobarden en de Saksen en intervenieerde in Spanje. Na zijn dood viel het rijk uiteen en verbrokkelde het koninklijk gezag. Bijschrift plaat: "In aanwezigheid van koning Dagobert I kende paus Martinus I in 639 privileges toe aan de twee monniken van de Sint-Pietersabdij."

  
  

• Bronnen

  [S5] . [S1] .